19 Mayıs 2011 Perşembe

Konu sen olunca korkular hiç bitmez gibi.


benim seninle konuşurken hep kalbimin ritmi bozulur cümleler birbirine girerdi ya hani. hatta kızardın bazen, toparla cümlelerini öyle söyle derdin. anlamazdın, çözemezdin ne demeye çalıştığımı.
bakarsın bir gün gelir ve artık net veririm cevaplarımı. hiçbir şeyden korkmadan, hiçbir şey için üzülmeden. cümlelerim dolaşmaz dilim dolanmaz.
bilmiyorumbiliyormusun: Her yaptığım eylemde sen varsın.Seni düsünüyorum ve senin için yapabileceğim tek sey düsünmek.Hayal etmek.Öteye gidemiyor bundan.Bilmem belki de böylesi daha iyidir.Daha iyidir mi dedim ? Yalan! Hayalin falan yetmiyor.Yanımda ol istiyorum.İlk gün ki gibi.Aslında her günümü seninle ilk gün ki gibi geçirseydim ya.İlk kez dokunur gibi.Simdi senden baskasına dokunsam günah isleyeceğim.En masumu sensin.Sana dokunmak sevap sanki.Seni böyle her gün görüpte aramıza mesafe koyman acıtıyor beni.Bana inat gözlerin parlıyor ve yine gülüyorsun o çok sevdiğimden.Unuttuğumu sanıyorsun.Bitmedin.İçimde bir yerlerdesin.Ama seni soranlara unuttum diyorum.Eğer gerçeği söylersem küfrederler bana.Bilirim. Seni her gün böyle uzaktan görmek… Beni acıtıyor mu yoksa sevindirik mi ediyor herseye rağmen? Karar veremiyorum.

Gönderen Eylül mira zaman: 10:33

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)