Tıpkı uykum gibiydin bir zamanlar. Hatta baya eskiden diyebilirim. Öyle bir gelirdin ki karşı koymak imkansız olurdu. Ki ben asla koyamazdım zaten. Öyle tatlı öyle güzeldin ki hiç uyanmayabilirdim. Şimdi durumlar biraz değişik. Şu an çok uykum var mesela. Karşı koyamıyorum. Uyumamam lazım. Elimden geleni yapıyorum ama sanırım telefonun alarmını kurup 1 saat uyumayı seçicem. Sen. Yoksun. Nedenini anlamadan bilmeden çıkıp gitmişsin. Bitmişsin. Diyorum yine uykum gibi aniden çıkıp gelsen elim alarma mı giderdi yoksa mutfağa kahve yapmaya mı?
İnan bilemiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder