Çığlıklar kesilmiş, uykular düzenli.
Şaşırtan hiçbir şey kalmamış artık beni.
Huzur; kavgaların, bitişlerin, kalp kırıklarının sonrasında beni telkin eden tek şey olmuş. Masaların kalabalıkları, eşlerin dostların geri dönüşü benim dönüşüm olmuş.
Zaman akarken acılar da akıp gidiyor.
Yaralar kapanıyor, izleri bile kalmıyor nasılsa.
Atmış olduğunuz sesiz çığlıklar, sizi tanıyanlara garip geliyor belki de.
Geride bırakmaya çalışırken her şeyi, bütün gerçekler burnunuzun dibinde bitiveriyor ne yazık ki.
Duymak istemediklerinizi duyuveriyorsunuz oradan buradan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder