23 Mayıs 2011 Pazartesi

Seninle..


Yeni bir dil yarattık seninle.
Konuştukça, anlattıkça, anladıkça daha da yalnız kaldığımız..
Yeni bir dil yarattık seninle.
Herkese ses olduğumuz,
Sesleri duyduğumuz,
Acılara dokunduğumuz,
Mutlulukları gördüğümüz;
Ama kendimize kör, kendimize sağır, kendimize dilsiz olduğumuz..

aortum: Coğu tebdil-i kıyafet giymiş gibiydi. Ne sözleri gerçek, ne nefesleri. Tek başına bir oda da onca insanla….Korkutmuyor değil insanı. Sende görmüşsündür onları.Bir otobüs durağında, bir yemek masasında, mağzada, plajda, sokakta belkide yatağında. İşte o an kaybediyorsun herşeyi. Tek başına kalıyor dilin. Arıyor yirmidokuz harfi. Onca sesin yanında sesizlik hepsinden beteri. Kelimelerime ihanet hepsi. Anlar gibi yaptıkça daha çok kalbine bastırıyorsun sahip olduğun herşeyi. Kurşun geçirmez duygular. Muhtaçlığın esareti akar damardan. Onca kalabalıkta bu kadar yalnızlık. Yazık…. Yazık, çünkü dün böyle değildi. Yalnızlığında ki kalabalık arttıkça değişiyor hepsi. Sevenin olsun istemiyor insan. Kelimeleri ihanete uğramasın yeter. Sevsinler diye değil yaşamın. Kötü yarında kötüyse ve siyahı sahiplenmişse atıyor kalbin. Gözler kalpte olsa ya. Onlara göz bile fazla. Görmeyenin yanında görünmez olmak çokta zor değilmiş. Görünmeden sevmek, sevişmek, yaşamak umarsızca cırılçıplak bir atın omuzunda ama ona yük olmadan yaşamak. Hangi renksin diye sorduğumda cevaplıyamıyorsa ya da değişiyorsa her gün rengi siktir et aslında böylesi daha iyi…Coğu tebdil-i kıyafet giymiş gibiydi. Ne sözleri gerçek, ne nefesleri…
Gönderen Eylül mira zaman: 05:06

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)