Her yaptığım eylemde sen varsın.Seni düsünüyorum ve senin için yapabileceğim tek sey düsünmek.Hayal etmek.Öteye gidemiyor bundan.Bilmem belki de böylesi daha iyidir.Daha iyidir mi dedim ? Yalan! Hayalin falan yetmiyor.Yanımda ol istiyorum.İlk gün ki gibi.Aslında her günümü seninle ilk gün ki gibi geçirseydim ya.İlk kez dokunur gibi.Simdi senden baskasına dokunsam günah isleyeceğim.En masumu sensin.Sana dokunmak sevap sanki.Seni böyle her gün görüpte aramıza mesafe koyman acıtıyor beni.Bana inat gözlerin parlıyor ve yine gülüyorsun o çok sevdiğimden.Unuttuğumu sanıyorsun.Bitmedin.İçimde bir yerlerdesin.Ama seni soranlara unuttum diyorum.Eğer gerçeği söylersem küfrederler bana.Bilirim.
Seni her gün böyle uzaktan görmek…Beni acıtıyor mu yoksa sevindirik mi ediyor herseye rağmen?Karar veremiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder