Ve gider,
Tüm kavgaları üzüntüleri sevinçleri kahkahaları herşeyi arkasında bırakır.
Havalimanına varış, check in, son bir sigara belki binlerce kere söylediği sakın ağlama sözü ardından güzel bir öpücük ve pasaportta son kez el sallarken ağlamamak için dudaklarımı kanatırcasına ısırmam, rahat dur oralarda/buralarda nasihatleri ve biter..
Hala gittiğini idrak edebilmiş değilim aslında.Hala bir şok durumu.Yarın birlikte olacağız yine sanki, ya da bu akşam onunla olacağım gibi.Zor tutuyorum kendimi.Halbuki eve geldim bağıra çağıra ağlayabilirim artık, kimseden çekinmeme utanmama gerek yok ama ben ağlamıyorum.Hissizleştim gibi ve nedenini bilmediğim bir rahatlama var.Bir de korku, sahi neden korkuyorum ben?
Bu yalnızlık çok şey öğretecek bana.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder