26 Mayıs 2011 Perşembe

Öyle güzel geçmişim ki kendimden ,kendime gelmeye kıyamıyorum..

Anlayamıyorum ;nasıl oluyor da insanlar bu kadar mutlu görünebiliyor,nasıl böyle olmayı becerebiliyorlar? Nasıl gözlerinin içi böylesine gülebiliyor?
İşin aslı imreniyorum biraz.
Şaşkınım biraz.
İşsizim biraz.
Aşığım biraz.
Özledim biraz.

Başım ağrıyor.Herşey rahatsız ediyor beni bu ara.Herşey.Herkes.Mesela gözümün dalıp gitmesi de epey rahatsız ediyor beni,cebimde beş kuruş olmaması da.Bir de aşkla bakamadığım,sev(e)mediğim adamların bana “Sevgi’m” demesi …Sevdiğim adamın ettiği küfür bile hoşuma giderken ,başka ağzılardan duyduğum hiçbir sevgi sözcüğü iyi etmiyor beni işte.

Kendimi kanatıyorum en çok,zararım hep kendime.Canım yanıyor ..

Beceremiyorum bişeyleri,tahammülüm yok kimseye,başta kendime.Kimseyi dinlemiyorum kendimi de.Dedim ya başım ağrıyor işte.İç çekerek ömrümün geri kalan kısmını tüketmeye bakıyorum…Akl-ı eveli oynuyorum,ip atlıyorum,balkondan aşağı sarkıyorum..

Aklımın ipleri kaçmış meğer.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder