19 Mayıs 2011 Perşembe

Gerçekten seviyor olmalı. Başka bir açıklaması olamaz. O kadar çirkinim ki.
Beğendiği için sevmiyor, sevdiği için beğeniyor. Yoksa nasıl yanımda kalabilsin ki.
Başka bir açıklaması olamaz. Beni nasıl seviyor ki.
Ben fotoğraflardaki kızlar gibi değilim. Bembeyaz tenim, uzun parlak saçlarım, güzel bacaklarım, kıpkırmızı dudaklarım yok ki benim. Pisliğin tekiyim. Kafam diğerleri gibi işlemiyor ki. 
Bak ben düşüyorum. İyi yapabildiğim tek bir şey yok ki benim. Beceriksizin tekiyim. 
Güzel yazılar yazamıyorum, hayranlık uyandıracak resimler yapamıyorum, etkileyici fotoğraflar çekemiyorum. Ben sürekli boş veriyorum. Başka bir şey gelmiyor ki elimden. 
Tam burdayken, neredeyim ki ben böyle. 
Neredeyim. 
Nasıl yanımda kalabiliyor ki. 
Yardıma ihtiyacım yok benim, neden yardım ediyor ki. Bu yaralar nasıl iyileşiyor, bana ne yapıyor ki.
Ben nasıl iğrenç bir insanım. Neden her yer kanıyor ki.
Bak hiç sokak köpeği gelmiyor artık yanıma. Bu kediler benden ne istiyorlar ki. 
Güneş doğarken kapı eşiğinde, ayakta. Yatağın altında. Kutuların içlerinde. Çekmecelerin gerilerinde. Artık saklamıyorum ki.
Ben süpürüyorum, çöpe atıyorum. Siliyorum.
Ben, yemin ederim siliyorum.
Yıkıyorum sürekli, çitiliyorum. Ellerim acıyor.
Çıkmıyor ki. 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder