Asla olmaaz..

“en çok da neyi seviyorum biliyor musun?

karşıma oturuyorsun. en sevdiğimiz kitabı sana okuyorum ve sen hiç başka yere bakmadan, dikkatle dinliyorsun beni.

ağzımdan çıkan kelimeleri tek tek takip ediyor, harflerle geziyor, bizi kitaptaki karakterler yerine koyuyorsun.

sonra şapşal bir gülümseme oluyor suratında. dayanamıyorsun, belli. yanıma gelip, kucağıma yatıyorsun ve daha da dikkatle dinlemeye devam ediyorsun beni.

bakıyorum, o şapsal ama seni sen yapan gülümsemeyle uyuyakalıyorsun. müziği kısıyorum. varlığını bir kez daha koklayıp oracıkta uyumaya başlıyorum.

işte bu uyku. bundan daha rahatı, huzurlusu, Tanrım. asla olamaz.”