Eskiden,

Yalnız olduğum gecelerde yanımda olamasanda hissettirirdin varlığını.
Yanımdaymışçasına mutlu olurdum. 
Şimdilerde yalnız kalmak daha bir fazla koyar oldu. 
Sen yoksun, sesin yok, kokun yok. 
En önemliside huzurum yok. 
Sevemedim sensizliği, sevemiyorumda. 
Zamanla geçer diyorlar zamanla açtığın yara büyüyor. 
Bıraktığın boşluk büyüyor. 
Sevgim büyüyor. 
Sen büyüyorsun içimde. 
Büyüdükçe kalbimin en derinine itiyorum seni. 
Unutuyorum kokunu, yüzünü, sesini, gülüşünü. 
Unuttukça mutsuz ve huysuzlaşıyorum. 
Sen sevmezsin mutsuz halimi biliyorum. 
Hani mutlumusun dıye sormuştum sana bir keresinde “Ben çok memnunum halimden, çok mutluyum. Sen mutlumusun?” demiştin. 
Mutluydum, çok mutluydum. 

Bilmiyordun. 

Şimdi bildiğin halde gelmiyorsun.
Üzülüyorum, her geçen gün daha çok üzülüyorum. 
Yine gelsen, elimi bir kere tutsan kapanıcak bütün yaralarım biliyorum. 

Sende biliyorsun. 

Gelmiyorsun