Ne yapıyorsam özleminden yapıyorum.

Bazen acaba ben kendımı uzmek ıcın sebep arıyorumda o yuzden mı bu kadar buyuttum senı gozumde dıye dusunuyorum, bazende senı ne kadar cok ozledıgımı ve senınle ne kadar mutlu oldugumu hatırlıyorum. Zıt dusunceler ıcerısınde gıdıp gelıyorum yoklugunda. Gelsen ne kadar mutlu olabılıcegımı dusunuyorum, sonra yoksa gelsen sıkılır mıyım hevesım kacar mı, sımdı boyle ulasılmaz gorundugun ıcın mı bu kadar ustune dusuyorum sorularıyla boguluyorum.
Anlıycagın ben yoklugunda cok bunalıyorum.
Yoklugunda yerını kımseyle dolduramıyorum
Yoklugunda arkadaslarınla senı konusarak avutuyorum kendımı.
ve yoklugunda ben hep senı dusunuyorum ben.
Her sarkıda seni buluyorum
Her sarkıyı sana armagan edıyorum.
Yoklugunda ben cok uzuluyorum. Artık yoklugunla ılgılı cumlelerden sıkılıyorum, senın olmadıgın heryerde boguluyorum. Adının gectıgı her cumlede senı daha cok ozluyorum.
Bızde boyle boyle yapardık hep demekten sıkıldım. Eskıden bızde boyle boyle yapıcaz hohoho derken sımdı DIK, DIM gıbı ekler kullanıyorum sozcuklerımde.

Ne yapıyorsam ozlemımden yapıyorum.

- Bak benden sana bır armagan daha..

Hep aynı sessizlikle geliyor gece, hep aynı yalan dolan masalları dinliyorum yine, hep aynı yüzler hep aynı sesler peşimde,
Anlatamıyorum inandıramıyorum kendime

Sen benim yarım kalan cümlelerimsin
Hiç söyleyemedigim söylemediğim o sözlerim

Sen benim hiç ısınmayan ellerimsin
Hiç unutamayan unutmayan o kalbim

Sen benim eksik kalan yerimsin
Kapattığım pencereler
Güneşlere çektiğim o perdelerim

Sen benim hiç sevmediğim sessizligimsin
Kaybettigim yolum korktuğum karanlık
Hiç tutamadığım o yeminlerim
Sen benim terk ettigim şehirlerimsin
Düştüğüm çukur uzanan ellerim
Hiç tutunamadığım o gidenlerim
Sen benim kovulduğum cennetimsin
Eğdiğim yüzüm sövdüğüm aydınlığa
Hiç açamadığım o gözlerim