8 Mayıs 2011 Pazar

Burada olmak.

Aklıma hiç gelmezdi bugün burada olacağım…
Ayrıldığımız gün, masadan kalkıp gittikten sonra ne halde olduğumu bilemezsin. Arkadaşlarım görüp bi cafeye oturtmuştu beni, içeceklerinden çıkardıkları buzları kanayan ellerime dayamışlardı. Hıçkıra hıçkıra ağlamıştım aptal koltuklara yumularak.
Yıllar geçti aradan, sabahın köründe aynı aptal koltukta oturuyorum. Ne kadar da uzak geliyor her şey. O günkü benden eser yok bugün. Senden başka tutunacağım, güvenebileceğim hiçbir şeyim yoktu o zamanlar.  Şimdiki gibi sağlam dostlarım yoktu, ayaklarımın üstünde durabileceğimi hissettiren bir işim de, herhangi bir yeteneğim yoktu, bir başarım, güvenim, hiçbir şeyim yoktu. Mekan aynı, koltuğun kolundaki lekeye kadar her şey aynı. Yıllar sonra burada değişen bir ben varım.
Büyüdüm çok. Birbirimizden uzakta büyüdük ikimiz de. Ama ben içimde çocuğundan ayrılan bir annenin endişelerini taşıyorum. Büyüyüp koca adam olunca sana her şeyini veren beni hatırlayabilecek misin?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder