acaba sen bunun farkındalığının
farkına varabildin mi ?
sanki bir ömür tükendi bu kos kocaman hafta içinde
rengim soldu
ağzımın tadı yok kahretsin
insanlarla pek alakam yok desem artık sana
çok abartmış olurmuyum bilmiyorum
üstüme üstüme geliyor duvarlar arasında ki yalnızlığım
dışarıyla olan alış verişimi keseli çok oldu
çok borçluymuşum hayata karşı
yüzüm tutmuyor biliyormusun
dışarı çıkıp yokluğunla yüzleşmeye
biliyorum çünkü
bütün insan suretleri sana benzeyecek
hınca hınç içimi acıtacak yüzlerinde yüzünü gördüğüm insan diye nitelendirdiklerim
yooo merak etme
o kadar da karamsar değilim
bir sürü şey yazıyorum artık arkandan
elim kalem tutmaya alıştı yokluğunda
bunun için koca bir teşekkür gerek sana
göz nezlesimi oldum nedir ?
sürekli gözlerim ıslak v yaşlı dolaşıyorum ortalıkta
gelsen küçük bir buse kondursan çok sevdiğim gözlerime
kesin geçer buna eminim
akşamı beklemeliyim artık
karanlık ortasına ulu bir mum yakarak oturmalıyım odamın en yalnız yerine
seni düşünmeliyim
yüzümde anlamsız bir tebessüm belirmeli
aynanın karşısına geçip gülüşünü izlemeliyim ön saflardan
biletsiz kaçak bir çocuk edasıyla
sonra uyurum belki
aylar geçer
yıllar geçer
saatler , dakikalar , saniyeler
geçer
acımın haricinde her şey geçer anlıyacağın
geçerde geçer işte
bir ben geçemem senden
bırakta olsun o kadar
çok sevmiştim çünkü
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder