7 Mayıs 2011 Cumartesi

Yağmur yagınca sokakta kalan insanlara üzülüyorum. Hepsini evime alıp sarılıp dertlesmek istiyorum.
Bazen kedilere yemek veriyorum. Yaklasmıyorlar yanıma bırakıp kacıyorum. Onlar yerken duvarın kenarından izliyorum onları.
Barbekünün içini kendine yuva yapan bir kargamız var. Yavruları bile olmuş. Varsın yakamayalım, o ve çocukları orda bir aile olsun bizi hep sevsinler istiyorum. Annem bugün orda ki çalıları almaya çalışıyor diye kavga ettim onunla.
Konuyu o adama baglamıycam. Hayır, ona sarılıp uyumak falan istemiyorum.
Kuşlar ne kadar güzeller biliyor musunuz ? Tüyleri yok. Ucamıyorlar bile. Ama çok güzeller. Çocukken odamın camında panjur vardı. Onun içine gelirdi anneleri, orda bir sürü minik minik kuslar olurdu. Bir tanesini sevdim diye annesi onu camdan assagıya atmıstı. O günden beri dokunamıyorum. Uzaktan seviyorum.
Tıpkı o adamı sevdiğim gibi.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder