renkli kartonlardan kağıtlar kestim. bir sürü böyle,
bir sürü ama. sonra hepsine farklı birşeyler yazdım sana sevgimi anlatan.
bu pek kolay olmadı tabii. çünkü bilirsin benim yazım iğrençtir. her sözü en az üç kere yazmıştım.
ellerim mürekkep olmuştu. ama onu bile sevmiştim sevgilim. senin için yaptığım hiçbirşeyden üzüntü duyamıyordum çünkü.
kağıtları güzelce kıvırıp beyaz kurdelelerle bağlamıştım her birini.
minik diplomalara benzemişlerdi. sana verirken ne söyleyeceğimi bile hazırlamıştım kafamda.
Ama dediğim gibi sana verecektim ben onu. hem de gözlerinin içine bakarak. iyi ki sevmişim seni diyecektim.
sonra o özenle kestiğim,defalarca hiç bıkmadan yazdığım o güzelim şirin şeyleri,
ağlaya ağlaya en ufak parçasına ayıracağımı tahmin bile edemezdim. sonra o fotoğrafa
bakıp bir gün hıçkıra hıçkıra ağlayacağımı hiç düşünmemiştim. çünkü olasılıksızdı bunlar
. belki de ihtimal vermediğim için böyle oldu. umarım daha mutlu olursun onunla.
daha çok sever belki seni. ve sevsin de. kimse üzmesin seni. çünkü ben hiç üzmedim.
bak sana hala iyi dileklerde bulunabiliyorum.
çünkü hala çok seviyorum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder